Η Τεκίρνταγ είναι σε πλεονεκτική θέση στον τομέα του τουρισμού, κάτι που μπορεί να διαπιστωθεί εύκολα μετά από μια καθημερινή επίσκεψη. Το σπίτι εξορίας του εθνικού ήρωα των Ούγγρων Ρακότσι, το μουσείο εθνογραφίας, τα πολλά παλιά σπίτια που κινδυνεύουν να καταρρεύσουν, το κτίριο της επαρχιακής διοίκησης όπου έγιναν τα πρώτα βήματα της μεταρρύθμισης του αλφαβήτου, η παραλία με την Γαλάζια Σημαία που βρίσκεται στην περιοχή του εξοχικού κέντρου και είναι διάσημη για τα σταφύλια και το κρασί της, το Σαρκιόι, οι δραστηριότητες με αλεξίπτωτο πλαγιάς, η ωραία θέα και οι ελλείψεις υποδομών στο Ουτζμακντέρε, τα υφαντά προϊόντα του Καρακαλαβούζ, το μέρος όπου συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά οι στρατιώτες για την εκπληκτική αντίσταση στη Χανάκκαλε στην 19η μεραρχία, και άλλες πολλές ιστορικές και πολιτιστικές κληρονομιές καθιστούν την Τεκίρνταγ ιδιαίτερα όμορφη. Παρά αυτές τις ομορφιές, η Τεκίρνταγ είναι μια πόλη που μόνο τα κεφτέδες της κατάφερε να προωθήσει λόγω των ελλείψεων στην προβολή και τις υποδομές στον τομέα του τουρισμού.

Το Τεκιρντάγκ είναι μία από τις τρεις επαρχίες στη βορειοδυτική Τουρκία, που βρίσκεται βόρεια της Θάλασσας του Μαρμαρά και εξ ολοκλήρου εντός της Θράκης. Έχει έκταση 6.313 km².

Η επαρχία Τεκιρντάγκ, που συνορεύει τόσο με τη Θάλασσα του Μαρμαρά όσο και με τη Μαύρη Θάλασσα, είναι μία από τις έξι μόνο επαρχίες στην Τουρκία με ακτογραμμές και στις δύο θάλασσες. Βρίσκεται βόρεια της Θάλασσας του Μαρμαρά και εξ ολοκλήρου εντός της Θράκης, το Τεκιρντάγκ συνορεύει ανατολικά με τις επαρχίες Σιλιβρί και Τσατάλτζα, και βόρεια με τις επαρχίες Βιζέ, Λουλέμπουργκάζ, Μπαμπάεσκι και Πεχλιβάνκιοϊ, όλες στην επαρχία Κιρκλαρέλι. Έχει ακτογραμμή 1,5 χλμ. στη Μαύρη Θάλασσα στα βορειοανατολικά. Βρίσκεται στην πεδιάδα Θράκης-Κοτζαέλι, και οι γεωμορφές της επαρχίας Τεκιρντάγκ περιλαμβάνουν 75,2% οροπέδια, 15,5% πεδιάδες και 9,3% βουνά. Γενικά, δεν υπάρχουν ψηλά βουνά, απότομες πλαγιές ή κοιλάδες. Οι παράκτιες πεδιάδες κατά μήκος της Θάλασσας του Μαρμαρά καλύπτονται από προσχώσεις που μεταφέρονται από ποτάμια. Τα οροπέδια χαρακτηρίζονται από επιφάνειες διάβρωσης. Η Ιστράντζα βρίσκεται στα βόρεια, και τα βουνά Τεκίρ, Κορού και Γκάνος βρίσκονται στα νότια.

Το Τεκίρνταγ εμπίπτει στον ύφυγρο κλιματικό τύπο, σύμφωνα με τις υδρογραφικές περιοχές που προσδιορίζονται από τους γενικούς δείκτες υγρασίας. Το καθεστώς βροχόπτωσης εμπίπτει στο μεσογειακό καθεστώς βροχόπτωσης. Η ακτογραμμή του Τεκίρνταγ, επηρεασμένη από το μεσογειακό κλίμα, βιώνει ζεστά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες. Η παράκτια λωρίδα που περιβάλλει τη λεκάνη Εργκέν έχει πιο ηπειρωτικό κλίμα. Οι βροχοπτώσεις είναι γενικά βροχοπτώσεις, με λίγο χιόνι. Το μέτριο κλίμα διευκολύνει τη γεωργία. Η χαμηλότερη μέση βροχόπτωση στο Τεκίρνταγ εμφανίζεται τον Αύγουστο και η υψηλότερη τον Δεκέμβριο. Η παράκτια λωρίδα μεταξύ Σαρκόι και Κουμπάγκ παρουσιάζει χαρακτηριστικά μεσογειακού κλίματος. Αυτό το χαρακτηριστικό πηγάζει από τα βουνά που εκτείνονται παράλληλα με την ακτή στα βόρεια και την θερμαντική επίδραση της θάλασσας.

Οι εσωτερικές περιοχές βρίσκονται υπό την επίδραση ενός ηπειρωτικού κλίματος. Οι χειμώνες επηρεάζονται ιδιαίτερα από το βορειοευρωπαϊκό κλίμα. Επομένως, δεν υπάρχει ένας ξεχωριστός κλιματικός τύπος. Τα καλοκαίρια είναι γενικά ζεστά και ξηρά, όπως αυτά της Μεσογείου. Επειδή ο σιβηριανός αντικυκλώνας φτάνει σε αυτές τις περιοχές από τα Βαλκάνια, οι χειμώνες είναι ξηροί και παγωμένοι. Οι εσωτερικές περιοχές δεν έχουν την μετριαστική επίδραση της Θάλασσας του Μαρμαρά. Τον Ιούλιο, η θερμοκρασία κατά μήκος των ακτών στο κέντρο της επαρχίας Τεκιρντάγκ είναι 25 βαθμοί Κελσίου, ενώ στο Τσορλού και τις γύρω περιοχές, είναι περίπου 26-30 βαθμοί Κελσίου.

Το Τεκιρντάγκ έχει πολύ αέρα τόσο το καλοκαίρι όσο και το χειμώνα. Ο κυρίαρχος και σταθερός άνεμος είναι ο βορειοανατολικός άνεμος, ενώ ο δεύτερος πιο σημαντικός άνεμος είναι ο νότιος άνεμος. Όσο υπάρχει υψηλή πίεση στην Κεντρική Ευρώπη, ο βόρειος άνεμος φυσάει έντονα στη Θράκη και το Τεκιρντάγκ. Όταν η πίεση μειώνεται, ο βόρειος άνεμος φυσάει μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας και γίνεται αεράκι.

Επειδή ο νότιος άνεμος εισέρχεται στη Θράκη από την κοιλάδα Meriç, φυσάει έντονα σε περιοχές της ενδοχώρας όπως το Çorlu. Είναι συχνός αλλά βραχύβιος στο Tekirdağ και την ακτογραμμή του. Τα αεράκια τον Μάρτιο, τον Απρίλιο και τον Μάιο φέρνουν βροχές.

Το Tekirdağ είναι αρκετά φτωχό σε βλάστηση. Το πιο χαρακτηριστικό του χαρακτηριστικό είναι η μακκία και οι θαμνώδεις εκτάσεις που αναπτύσσονται σύμφωνα με τον τύπο του κλίματος στις πλαγιές με θέα στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Στις περιοχές της ενδοχώρας, εν μέρει υπό την επίδραση του ηπειρωτικού κλίματος, βρίσκονται είδη βελανιδιάς που ρίχνουν τα φύλλα τους το χειμώνα, γαύρος, μελιά, φλαμουριά, πλατάνι και φτελιά. Η ιτιά είναι το χαρακτηριστικό δέντρο κατά μήκος των ποταμών.

Στην επαρχία Tekirdağ, το 25% της ακαθάριστης αξίας της γεωργικής παραγωγής προέρχεται από την κτηνοτροφία. Ενώ υπάρχει μείωση στον αριθμό των ζώων που εκτρέφονται σε βοσκότοπους, υπάρχει αύξηση στον αριθμό των βοοειδών.

Το γεγονός ότι κάθε είδους σχέσεις μεταξύ της Ανατολίας, της Εγγύς Ανατολής και της Ευρώπης, όπως η μετανάστευση, οι εισβολές, το εμπόριο, ο πολιτισμός και οι ανταλλαγές, έλαβαν χώρα μέσω της Θράκης, αποτελεί σημαντικό χαρακτηριστικό της περιοχής, τόσο στο παρελθόν όσο και σήμερα.

Στο Τεκιρντάγκ, οικισμοί που χρονολογούνται στα ανώτερα επίπεδα της Παλαιάς Λίθινης Εποχής έχουν βρεθεί σε σπηλιές στις κοιλάδες Güneş Kaya και Güngörmez στην περιοχή Saray (40.000-10.000 π.Χ.). Κέντρα παραγωγής πέτρινων τσεκουριών που χρονολογούνται από την πρώιμη περίοδο οικισμού (Νεολιθική) έχουν βρεθεί στην περιοχή Şarköy (8.000-5.000 π.Χ.). Η Διεύθυνση Μουσείου Τεκιρντάγκ έχει εντοπίσει οικισμούς της Χαλκολιθικής Εποχής (Top Tepe 4.300 π.Χ.) σε ορισμένες εκβολές ποταμών κατά μήκος της Θάλασσας του Μαρμαρά, καθώς και σύγχρονους οικισμούς από το 1ο και 2ο επίπεδο της Τροίας κατά μήκος της ακτής. (Πρώιμη Εποχή του Χαλκού I-II 3.000-2.400 π.Χ.) Υπήρχαν κοινότητες στη Θράκη, που ορίζονται ως Πρωτοθράκες, με πολύ χαμηλότερα επίπεδα κοινωνικής οργάνωσης, οι οποίοι ήρθαν στη Θράκη με ένα κύμα μετανάστευσης μεταξύ 1400 και 1.000 π.Χ.

Ενώ οι Θράκες ζούσαν ως νομαδικές κοινότητες, άποικοι από τη Σάμο, που έφτασαν από τα νησιά του Αιγαίου τον 8ο-6ο αιώνα π.Χ., ίδρυσαν αποικιακές πόλεις κατά μήκος των ακτών της Θάλασσας του Μαρμαρά. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι η Περίνθος (Marmara Ereğlisi) και η Βισάνθη (Barbaros), που βρίσκονται εντός των ορίων του σημερινού Τεκιρντάγ. Μεταξύ 546 και 430 π.Χ., η περιοχή της Θράκης δέχτηκε εισβολή από Πέρσες από την ανατολή και παρέμεινε υπό περσική κυριαρχία.

Το 352 π.Χ., ο βασιλιάς Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του εναντίον της Θράκης, κατέκτησε την περιοχή από τα Ύψαλα μέχρι την περιοχή του Μαρμαρά Ερεγλίσι. (Πρώιμη Εποχή του Χαλκού I-II 3000-2400 π.Χ.) Μεταξύ 1400 και 1000 π.Χ., ένα κύμα μετανάστευσης ήρθε στη Θράκη, και στη Θράκη υπήρχαν κοινότητες με πολύ πιο καθυστερημένο επίπεδο κοινωνικής οργάνωσης, γνωστές ως Πρωτοθράκες.

Ενώ οι Θράκες ζούσαν ως νομαδικές κοινότητες, άποικοι από τη Σάμο, φτάνοντας από τα νησιά του Αιγαίου, ίδρυσαν αποικιακές πόλεις κατά μήκος των ακτών της Θάλασσας του Μαρμαρά τον 8ο-6ο αιώνα π.Χ. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι η Περίνθος (Marmara Ereğlisi) και η Βισάνθη (Barbaros), που βρίσκονται εντός των ορίων του σημερινού Τεκιρντάγ. Μεταξύ 546 και 430 π.Χ., η περιοχή της Θράκης δέχτηκε εισβολή από Πέρσες από την ανατολή και παρέμεινε υπό περσική κυριαρχία.

Το 352 π.Χ., ο βασιλιάς Αμπντούλχαμίτ Β' της Μακεδονίας κατέκτησε την περιοχή. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του εναντίον της Θράκης, ο Φίλιππος κατέλαβε τις παράκτιες περιοχές από τα Ύψαλα μέχρι την περιοχή Μαρμαραερέγκλισι. Η Περίνθος (Marmaraereğlisi) πρόβαλε σθεναρή αντίσταση. Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο οποίος διαδέχθηκε τον Φίλιππο Β' και εκστράτευσε μέχρι την Ινδία, κατέλαβε την Περίνθο (Marmaraereğlisi). Μετά τον θάνατό του, η περιοχή περιήλθε στην κυριαρχία του Λυσμόχου. Η περιοχή άλλαζε επανειλημμένα χέρια μεταξύ των Μακεδόνων και των Οδρυσών βασιλιάδων μέχρι που περιήλθε υπό ρωμαϊκή κυριαρχία το 30 π.Χ.

Το Τεκιρντάγ μπήκε στην ιστορία στα τέλη της ρωμαϊκής περιόδου, τον 3ο αιώνα μ.Χ. με το όνομα Ραιδεστός και ήταν γνωστό ως Ρόδοστο κατά τη βυζαντινή περίοδο. Αφού οι Οθωμανοί κατέλαβαν το Τεκιρντάγ από τα βυζαντινά Τεκφούρια τον 14ο αιώνα, το όνομα Ρόδοστο εξελίχθηκε σε Ροδόσκουκ. Το Ροντοσούκ, το οποίο ονομαζόταν με αυτό το όνομα μέχρι τον 18ο αιώνα, αργότερα άρχισε να ονομάζεται «Τεκφουρντάγκι», το οποίο φέρεται να είχε δοθεί στους Βυζαντινούς φεουδάρχες, και μετά τη Δημοκρατία, μετονομάστηκε σε Τεκιρντάγ ως επαρχία το 1927.