Kırklareli Sayfaları
Kırklareli (Merkez) - Lüleburgaz - Babaeski - Vize - Pınarhisar - Demirköy - Pehlivanköy - Kofçaz
Makale Dizini
Sayfa 20 / 38
Osmanlılar zamanında devlet beylere çiftlik verir ve bu çiftlik sahipleri devletin belirlediği sayıda eyalet askerleri bakarlardı. Yaklaşık olarak 1800'lü yılların ortalarında devlet, Kasım Bey'e de şu anda köyün bulunduğu yeri çiftlik olarak verir. Halk tarafından Kasım Bey'e Kara lakabı takılınca çiftlik Kara Kasım Bey'in çiftliği olarak anılır. 93 harbi ve Balkan Savaşı yıllarında Bulgaristan ve Yunanistan'dan göç edenler gelip bu çiftliğe yerleşirler. Kara Kasım Bey Çiftliği gelişip kalabalıklaşır. Daha sonra burası Karakasım Köyü adını alır. Köy kuruluşundan bu yana herhangi bir savaşa sahne olmamış, bu güne kadar da yangın, sel ve kuraklık gibi doğal bir afete uğramamıştır. Köyde herhangi bir tarihi eser bulunmamaktadır.
Köyde Cumhuriyetten önce Arap harfleriyle eğitim öğretim yapılmıştır. Cumhuriyetten sonra da Latin harfleriyle eğitim öğretim yapılmaya başlanmıştır. Köyün okuma-yazma oranı % 90'ın üzerindedir. Basın ve yayın organlarından yararlanma oranı yüksektir. Hemen hemen her evde TV ve radyo vardır. Düzenli olarak günlük gazete de gelmektedir. Son yıllarda bilgisayar kullanan kişi sayısı da hızla artmaktadır.
Köy eğimli bir arazi üzerine kurulmuştur. İl merkezine uzaklığı 21 km dir. Edirne'nin güney doğusundadır. Kuzeyinde Tayakadın Köyü, doğusunda Orhaniye Köyü, güneybatısında Doyran Köyü, batısında Üyüklütatar Köyü ve güneyinde Elçili Köyü vardır. Arazisi içinde Tayakadın Köyünden başlayıp Meriç nehrine kadar uzanan drenaj kanalı vardır. Kanal etrafındaki bölümü killi- kumsal, diğer kısımdaki arazisi ise kıraç topraktır. Toprakları genellikle verimlidir. Köy arazisinin ¾ ü sulanabilir. Bu yüzden köyde sulu tarım yapılmaktadır. Sulama araziyi bir ağ gibi saran ve DSİ tarafından açılan yer altı kuyuları ve sulama kanalları ile yapılmaktadır. İklimi yazları sıcak ve kurak, kışları soğuktur. Yağışlar genellikle ilk ve sonbaharda yağar. Arazisi çıplaktır, ormanlık bölgesi yoktur.
Halk geçimini tarımla sağlar. En çok üretilen ürünler çeltik, süpürge ve buğdaydır. Son yıllarda kavun ve karpuz ekimine yönelme vardır. Ancak bu ürünlerin uzun süre depolanamaması ve kısa sürede elden çıkarılma zorunluluğu karpuz ve kavun üretiminin riskli bir üretim olduğunu göstermektedir. Sebze ve meyvecilik ise gelecek vadeden bir sektör olarak görülmektedir. Köyde az da olsa sebze ve meyve bahçeleri ile üzüm bağları vardır. Arazi az olduğundan ailelerin toprak miktarı da azdır. Arazinin çoğu sulandığından tüm topraklar işlenmektedir. Tarımda makineleşme tam olarak sağlanmıştır. Çok gelişmiş tarım araçları kullanılmaktadır. Köyde tarım yanında hayvancılıkta büyük önem arz etmektedir. Her aile hayvansal gıda ihtiyacını giderecek kadar hayvan beslemektedir. Büyükbaş ve küçükbaş hayvan yetiştiriciliği birçok ailenin temel geçim kaynağıdır. Köyde demircilik ve tamir işleriyle uğraşan iki atölye vardır.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı vardır ancak sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Köye elektrik 1975 yılında köyün o zaman ki muhtarı rahmetli Yaşar Dündar tarafından getirilmiştir.
2013 yılı nüfusu 572 kişidir.